Meertaligheid
Meertaligheid wordt tegenwoordig in Frankrijk meestal heel positief bekeken, anders dan vroeger het geval was. Meertalige kinderen kunnen wat later gaan praten dan kinderen, die slechts één taal beheersen, maar daarover hoef je, je als ouder niet zorgen te maken. Ook kunnen ze beide talen door elkaar spreken, maar dit is niet een teken, dat ze (een van) beide talen niet beheersen. Het kan een manier zijn om met de talen te experimenteren. Je hoeft ze dus niet telkens uitdrukkelijk te verbeteren. Wat wel belangrijk is, is dat de ouders hun eigen taal zo consequent mogelijk tegenover het kind spreken. Je spreekt immers je eigen taal het beste. Af en toe kun je daarop natuurlijk wel een uitzondering maken, bij voorbeeld in Frans gezelschap of op bepaalde uren. Maar vooral, als je in de minderheid bent, bij voorbeeld als Nederlandstalige ouder, getrouwd met een Franse echtgeno(o)t(e), moet je consequent zijn.
Het handigste is om al vanaf de babyleeftijd in de eigen taal met het kind te spreken. Op latere leeftijd is het moeilijker om hieraan te wennen, zowel voor de ouder als het kind, maar kinderen zijn tot een jaar of acht zéér gevoelig voor talen, dus het is absoluut geen verloren zaak, mocht je nog niet hiermee begonnen zijn. Kinderen kunnen een heleboel talen leren op deze leeftijd (ergens heb ik gelezen wel 8!), dus je hoeft niet bang te zijn, dat je, je kind overwerk laat doen. Midas Dekkers heeft dit idee in "de larf, over kinderen en metamorfose" (uitgeverij Contact) uitgewerkt. Een interessant idee hierin is dat kinderen een "kritische periode" hebben, om talen te leren en dat dit dus niet op de middelbare school is, maar vroegtijdig (tot ongeveer 8 tot 10 jaar). Ze hebben dan bovendien het vermogen om taalklanken te kunnen uitspreken en te verstaan, waar een adolescent of ouder veel meer moeite heeft. Een vergelijking kan getrokken worden met bij voorbeeld jonge zangvogels. Als ze niet, gedurende een bepaalde kritische periode, de zangvogeltaal van hun ouders leren en geïsoleerd opgroeien, blijven ze hun gehele leven een soort basiszang, zonder al teveel nuances houden, die weinig wegheeft van de èchte zangvogeltaal van hun ouders.
Hieraan kan ik nog toevoegen, dat meertalige kinderen hun hersenen op een andere manier gebruiken dan kinderen, die later een tweede taal geleerd hebben. Bij het beheersen van talen gebruik je namelijk tegelijkertijd verschillende delen van de hersenen. En meertalige kinderen gebruiken die verschillende delen op een andere manier dan enkeltalige kinderen. Het is te verklaren door het volgende: kinderhersens zijn nog soepel en flexibel en hoe ouder het kind wordt, hoe meer rigide de structuren. Dus kunnen er bepaalde verbindingen op latere leeftijd niet meer gelegd worden, die op vroegtijdige leeftijd nog wel mogelijk waren.
Wat heel belangrijk is, is dat kinderen minstens één taal volledig beheersen. Daarom wordt, hoewel de kleuterschool niet verplicht is, deze wel aangeraden voor meertalige kinderen. Dit idee bestaat ook in Nederland. Zo is vanuit het oogpunt van de overheid, het kind vrijwel verzekerd dat het op zijn minst één taal (de verblijfstaal) volledig zal beheersen, ervan uitgaand dat je op school de taal goed leert. De overheid van een land wil immers dat immigranten èn hun kinderen de taal van het land, waarin ze verblijven, goed beheersen. En hoe vroeger je een taal leert, des te meer kans dat je deze beter leert. Dit is immers een basis voor het goed slagen in de maatschappij en dus voor een goede toekomst.
Websites voor tweetaligheid:
www.ouders.nl: Ouders Online een electronisch maandblad (in het Nederlands) voor (toekomstige) ouders. In het forum worden regelmatig vragen gesteld en beantwoord over meertalig en multicultureel opvoeden.